Waarover gaat het ?

Een notariële schenkingsakte verleden voor een ‘Belgische’ notaris is verplicht onderworpen is aan de registratieformaliteit (en geeft daardoor aanleiding tot de heffing van de Brusselse, Waalse of Vlaamse schenkbelasting).

Gaat het daarentegen om een notariële schenkingsakte m.b.t. roerende goederen verleden voor een ‘buitenlandse’ notaris, dan gold er vooralsnog geen registratieplicht en dus ook geen heffing van schenkingsrechten of schenkbelasting.

Een en ander heeft, in het kader van roerende schenkingen waarvoor een beroep wordt gedaan op een notaris, geleid tot de planningstechniek die men in de praktijk de ‘kaasroute’ is gaan noemen, nl. de schenking van roerende goederen – niet voor een Belgische maar wel – voor een buitenlandse notaris (meestal een Nederlandse notaris, vandaar de naam ‘kaas’route) om op die manier aan de registratieplicht (en dus aan schenkingsrechten of schenkbelasting) te ontsnappen (terwijl de akte hoe dan ook vaste datum heeft).

Het is deze route die de definitief goedgekeurde bijzondere wet nu blokkeert : de wetgever breidt de registratieplicht namelijk uit tot “de in het buitenland verleden notariële akten die titel vormen voor een schenking onder de levenden van roerende goederen door een rijksinwoner” . Dit heeft tot gevolg dat notariële schenkingen van roerend goed door een rijksinwoner (aan een andere rijksinwoner of aan een niet-inwoner) voortaan op dezelfde voet worden behandeld : zij zijn verplicht onderworpen aan de registratieformaliteit, ongeacht of de schenking wordt verleden voor een Belgische dan wel buitenlandse notaris.

Wie moet de akten laten registreren ?

Voor schenkingen verleden voor een buitenlandse notaris bepaalt de wet dat de plicht om de buitenlandse notariële schenkingsakte van roerend goed aan te bieden ter registratie ondeelbaar berust op “de contracterende partijen” .

Inwerkingtreding

Ook deze ‘gewone’ wet treedt in werking op 15 december 2020.